5 Haziran 2014 Perşembe

Yine döndüm dolaştım, geldim buraya.
Tilki misali...


Hani Ebru Vatansever'den alıntı yapmıştım sana,
"Bana rağmen gitsen bile seni severim" demiştim, hatırladın mı? 
Yine neredeyse benim uyuyacağım saatte uyanmıştın.Geç yatmışsındır diye uyandırmamıştım da sadece mesaj atmıştım. 
Şeydi hani, bana en son seni seviyorum dediğin günün birkaç gün öncesi...
Bir de "ellerimi duvara sürtsem sen çıkacak kadar severim" demiştim onu hatırladın mı?
Ellerimi duvara sürttüm.
Acı gördüm, kan gördüm, gözyaşı, aşk, çaresizlik sensizliğe dair ne varsa gördüm.
Ama tek istediğim sendin.
Tek istediğim seni görmekti.
Olmadı...

Daha biz arkadaşken Çanakkale'den aldığın yüzüğü takmıyorum artık. Halbuki eksiktim o boynumda ya da boynunda değilse.
Hastaneye gittim bugün. Önemli bir şey yokmuş. Korkma.
Keşke önemli bir şey olsaydı. Keşke birkaç aylık ömrüm kalmış olsaydı ya da bacağımı falan kesecek olsalardı.
O zaman belki senin hak etmediğimi düşündüğün benim hak etmek için kendimi paraladığım o açıklamayı yapardın.
 
Neyse sinirlenme. her yerin kızarıyor, şişiyor sonra. 

Şimdi biz evli olsaydık, seni, beni aldatmakla suçlardım. Çünkü evli kadınlar öyle yapar. Çünkü çok seviyorum dediğine bir anda sırtını çevirmenin, nefret ediyormuşçasına davranmanın başka açıklaması olmazdı, olmamalıydı.

Geçenlerde evlenen komşu oğlu vardı ya, anlatmıştım düğününe gittiğimi.
Bugün onları gördüm eşiyle, kapıda.  Gözlerinin içi gülüyordu. 
Bazıları şanşlı doğuyor bee.

Tamam tamam, sinirlenme lütfen.

Geçen gün saçımı düzleştirirken elimi yaktım. Saatlerce ağladım. Elim acıyor dedim. Kalbimin acıdığını, senin acıttığını kimseye söylemedim. 
Bilmesinler.

Kaza haberi gördüm televizyonda. Ağladım. Sana ağladım. Sensizliğe, kırgınlığıma, her şeye, her şeye ağladım.

Anneme sarıldım. Ağlamak istedim. Yapamadım. Kızardı yoksa. Telefonum çalıyor dedim, odama kaçıp ağladım.

Saçma sapan aşk filmlerine ağladım.
Hep gittiğimiz bizim evin ordaki kafaye gittim, ağladım.
Dişimi fırçaladım, ağladım.
Uyudum ağladım, uyandım ağladım.
Nefes aldım, ağladım. 
Nefes aldıkça batıyor burası dedim, sol yanımı gösterdim. 
Kimse kalbimin acıdığını anlamadı.
Ben de anlatmadım.
Yine ağladım.


Bitmedi, yazacağım daha, yazmazsam ağlayacağım çünkü.