-Baştan uyarıyım tamamen plansız bi yazıydı. Aklıma geldiği şekliyle yazdım.-

Aha da fon müziği sevgili takipçi. Arada dinle bunu. İyi geliyor.

Bi kaç ay öncesine kadar duvarım bu haldeydi. 
Sonra bi gün geldiler bana. Ağlaya ağlaya yırttım hepsini.
Ben çok çabuk ağlıyorum.
İnsanlara çok çabuk güveniyorum.

Çok dağılacak konu böyle. En baştan başlıyım.


Nisan 2012.
Doğum günümden bir hafta, terk edilişimden 6 gün sonrası.
Dersimin olmadığı bi gün. 
Evde yalnızım.
İçimde müthiş bi boşluk, ağlama krizleri, arayışlar filan.
Öyle çok da üzgün değilim, ama pişmanım. 
Hatamın farkına varıp düzeltme kararı almıştım.
O da elime yüzüme bulaştı, bitti işte. 
Boşver zaten kilit noktası o değil.

Neyse işte dersim yok, evdeyim, terk edilmişim. O zamanlar evde sigara da içmiyorum. Elimde olsa kendimi kesicem. 
Gözüme karikatür dergileri takıldı o ara. Bi de bant varsa bi şeyler çıkar ortaya.

Sadece 1 2 dergi ve bantla olcak iş değilmiş ama hiçbi şeyi düşünmeden başladım dergileri karıştırmaya. 
Güzel sayfaları ayırdım.
Koleksiyon falan demedim, yırttım hepsini.
Kaç sayfa lazım bilmiyorum tabii, duvarı komple kaplıycam. 
Gidip duvarın enini boyunu, dergilerin enini boyunu ölçtüm, böldüm çarptım, buldum duvara toplam kaç sayfa yapıştırabileceğimi.
Topladım güzel sayfaları.
Geriye yapıştırmak kaldı.

Boyun uzun ya, bi sandalyeyle tamam en yukarıya bile asarım diyordum ama olmadı. Benim boyun kısaymış meğerse! -1.68 boyum bu arada.-
Bodruma inip merdiveni getirdim. 
2 kat taşıdım ama neler çektim. -45 kiloyum bi de ben, cılız bi şeyim yani.-
Çıkardım merdiveni, kitaplığı çektim, yaptım da yaptım işte. -Ayrıntıya çok dalmışım.-

Bitti.
Sonuç bu fotoğraflar.
Ama bittiğinde kendimi o kadar mutlu hissettim ki, bilemezsin. 
Çok bi nanesi yok evet.
Ama uzun zamandır yapmak istediğim bi şeydi, her şeyini kendim yaptım.
Hem uğraştığım 5 6 saatte de içimdeki o boşluğu hissetmedim.

Asıl gelmek istediği nokta; mutlu olabileceğin şeyler yapak lazım sevgili takipçi.
Belki film izlemek, belki kitap okumak, belki fotoğraf çekmek, belki duvarını Uykusuz sayfalarıyla kaplamak, belki bilmediğin yerlere gitmek.
Tek başına yapmaya cesaretin yoksa en kötü ihtimalle ben varım. 
Ama bi şeyler yapmak lazım. 
Bak yaşımız da geçiyor.

Seni seviyorum sevgili takipçi. 
Kendine dikkat et. 
Mutlu ol.